gezi parkı'ma dokunma!

şu an öyle bir durumdayım ki, hiçbir şeye konsantre olamıyorum. boğazım düğüm düğüm. yalnız ve güsel ülkemde olanlara içim acıyor. öyle bir duruma geldik ki, artık yeşili talep etmek bile suç oldu. gezi parkı'nın avm olmamasını istemek bir vatandaşlık hakkıdır. yeşil bizim hakkımızdır. zaten hepi topu 3-5 yeşil alan kaldı istanbul'da, tek nefes alabildiğimiz alanlara saldırmayın, yeter artık!

bu nasıl bir hırstır? nasıl bir zihniyettir? anlayamıyorum. talep ettiğimiz tek şey yeşil alan. bu kadar basit! bu polis saldırıları, biber gazları, basınçlı sular neyin nesi? hangi akla mantığa sığar yapılanlar? nasıl rahat uyur bunu yapanlar?

birkaç gün önce londra'daydım, şehrin merkezindeki regent park'ta sere serpe çimenlere yayılmış insanların rahatlığını, mutluluğunu düşünüyorum şu an. şu yaşananları onlara anlatsak, nasıl bir tepki verirlerdi acaba?

nasıl düşünsem diye düşünüyorum, bir yanım çok umutsuz ama diğer taraftan da umudumu korumak istiyorum. kurban moduna girmeye niyetim yok. insanların sesini duymazdan gelemezler. sesimi, sesimizi daha çok çıkartmak, en azından mücadele etmek lazım diye düşünüyorum. aslında düşünceden öte, daha çok eylem gerekiyor. gezi parkı'na gideceğim bugün.
"her şerden bir hayır çıkar" diyerek kendimi mi avutuyorum acaba?
olsun inandığımı söylemeye devam: parklarımıza, yeşilimize dokunmayın, yaşam hakkımıza dokunmayın, yeteeeeeer!!!

bunlar da yaşandı, tarihe geçsin...

nasıl yeşil istersiniz dayağı...

hayalimdeki yer, mutlu sonla bitireyim, neden bizim de regent park gibi parklarımız olmasın?