güneş mutlak doğar!

375 gün sonra olsa da, Ahmet (Şık) tahliye oldu. Hiç tutuklanmamalıydı. Yaşamından sebepsiz yere bir sene çalındı. Geç de olsa; özgürlüğüne, Yonca'ya, Mina'ya kavuşmuş olmasına seviniyorum şu an. Bu sebeple bugün daha huzurlu uyuyacağım.

Ama adalet tüm insanlar için yerini bulmadığı sürece, hiçbirimizin uzun süre huzurlu uyuyamayacağını da biliyorum. Diğer taraftan, dünyanın değişebilirliğine dair inancımı, umudumu da korumak istiyorum. Tabi dünya durduk yerde değişmiyor. Birey olarak seyirci konumundan çıkıp, bizim de birşeyler yapmamız gerektiğine inanıyorum. Farkındalığımızı arttırıp; haksızlıklara ses çıkarmakla, dünyaya katkı sağlayacak işlere kafa yormakla, bu değişimde bir payımız olabilir gibi geliyor bana... Zira eylemsizlik rahatsız ediyor, bir süre önce okuduğum Martin Luther King'in sözü, sürekli kafamda dönüp dolaşıyor:
"Beni kötülerin zulümleri değil, iyilerin sessizliği korkutuyor."


Tabi bahsettiğim eylemler, sadece facebook gibi sosyal mecralar üzerinden yandaki gibi bir saniyelik, kliklik eylemler değil. (Yalnız ve güzel ülkemde, bu eylemleri bile yapmaktan korkar hale geldik o ayrı. İşte bu kadar sinmemek gerek. Başka bir bakış açısı da, bu tıklamaların bile bir işe yaradığı şeklinde olabilir. Esasında demek istediğim; sadece vicdanımızı rahatlatmak ve tepki gösterdiğimizi belirtmek için, facebook üzerinden arkadaşlarımızla yazışmanın ötesinde aksiyonlar alabilmeliyiz. Almıyorsak, öyle atıp tutmanın kimseye bir faydası yok kanaatimce. Bu aksiyonu kendimiz için değilse bile, en azından çocuklarımız için almalıyız. Bu konuda ben kendimi kızıma karşı sorumlu hissediyorum mesela.)

Neyse, gene de enseyi karartmayalım, Brecht'in dediği gibi; "Gece uzun da olsa, güneş mutlak doğar!"

Not: Bu kız da amma çok Brecht yazarmış diyorsanız, geçen gün Genco Erkal'ın "Ben Bertolt Brecht" oyununa gittik de, oyundan aklımda kalanlar dökülüyor yazılara:)

Hepinize iyi geceler,