Tezer Özlü "Yeryüzüne Dayanabilmek İçin" kitabında ne güzel demiş;
"Kanımca yazı yazmak, coşku, hafif melankoli, taşkınlık gibi psikolojik bir semptomdur. İnsan yazarlık hastalığını-az da yazsa-sürekli olarak içinde taşır. Ben, bu hastalığa ancak dayanamayacak hale gelince, neredeyse psikoza girecek duruma geldiğimde yazabilen bir hastayım.
"Dünya acılı olduğu için yazılır. Duygular taştığı için yazılır. İnsanın kendi zavallılığından sıyrılması çok güç bir işlemdir. Ama insan bir kez bu zavallılıktan sıyrılmayagörsün, o zaman yaşamı kendi egemenliği altına alabilir. İşte böylesi bir egemenliği bir iki kişiye daha anlatmak için yazı yazılır(ya da kendi kendine kanıtlamak için). Çünkü insanın kişisel özgürlüğü, kendi dünyasına egemen olmasıyla başlar."
Füs, kelimelerin hoyratça savrulduğu bir ortamda, senin kelimelerin niye kozasında ki? Bilesin ki, o kelimelerin yarası yazdıkça geçecek. İçinde tuttukça değil...
Bu yazıyı kendime yazmış olayım:)
Hadi iyi geceler...
No comments:
Post a Comment