güsel güsel

Ufacık bir açıklama yaparak, yazacağım yazılara geçeceğim...
*
Türkçenin doğru kullanılması benim için önemli. Mesela, bir yazıda kelimeden ayrı yazılması gereken "-de'lar, da'lar, ki'ler" birleşik yazılınca, kaşıntılanıyorum, takılıp kalıyorum orada. İlgim dağılıyor, yazıya da ayıp oluyor.
"Ulen türkçeye madem bu kadar önem veriyorsun, sen çok mu doğru kullanıyorsun türkçeyi?" diyebilirsiniz... Diyin de...Zira ben de sütten çıkmış ak kaşık değilim. Misal; bu blogda cümlelere büyük harfle başlamıyorum. Ya da bazı kelimeleri kafama göre uzatıyorum, kısaltıyorum, değiştiriyorum. Mesela; "güzel" kelimesini "güsel" olarak kullanmama çok takılan oluyor...
Düşündüm, bunlar benim kendimi ifade ediş şeklim mi? Olabilir ama evde Defne türkçeyi doğru kullansın, yazsın diye çatlayan bir yanım da var. Bir de; ben başkalarının de'sine da'sına takılırken, millet de benim bu hallerime takılıyor olabilir.
Amma uzattım yaa, kısaca, türkçenin doğru kullanılması konusunda bu kadar hassasken, en azından cümlelere büyük harfle başlayabilirim diye düşündüm. (Ne büyük bir lütuf!) O yüzden tarzımda (o neyse artık;) hafiften bir revizyona gidiyorum...Ama her an da cayabilirim.
Güsele gelince..."Ben güzele güzel demem güzel benim olmayınca..." diyeceğim olmayacak:). Açıkçası bu kelimede "z" harfi bana çok keskin geliyor. "Z" yerine "s"nin yuvarlık hatlı halini daha çok yakıştırıyorum kelimeye. Kelime; daha sevimli, daha sıcak, daha anlamlı gibi geliyor "s"li yazınca. O yüzden kelimeyi "güsel" olarak yazmaya devam edebilirim:)
*
Evdeki işten kaytarıp, kitap-dergi okuduğum dönemlerde babamın bana söylediği bir söz vardı: "Elin kızı kilim dokur, benim kızım roman okur" diye. Sanırım ufak açıklama diye başladığım bu yazı da, mecazi olarak, babamın söylediği söze döndü. Biliyorum Türkiye'nin, dünyanın binbir derdi, telaşı var ama işte bunu da yazasım geldi...İdare edin gaari...(türkçeye gel türkçeye..., rica ediyorum, çok büyük bir beklentiniz olmasın benden:)
*
Neyse, uzatma Füs, diğer yazılara geç...