Her gün yazacağım dedim ya, kısacık da olsa bağlanayım istedim.
Birazdan Eskişehir'deki kış gecelerimizin vazgeçilmez çorbası, arabaşını içeceğiz. Meyaneli, tavuklu güzel bir çorba ancak bu çorba; tuz, un ve suyla yapılan, lastik kıvamında bir hamur ile birlikte içiliyor. İşin aslı, hamuru çorbanın suyuyla birlikte yutuyorsun. Acayip saçma birşey, yani hamuru yemiyorsun, çiğnemiyorsun, cuuup diye yutuyorsun, ne kadar büyük ve fazla miktarda yutarsan, o kadar kıymetli oluyor. Saçma ama işte eğlenceli bir tarafı da oluyor cup cup hamurları yutarken... Ben gene de sadece çorbayı içebiliyorum:)
Fotoğraflarını çektim, dönünce paylaşırım. Arabaşı hakkında ayrıntılı bilgi isterseniz tık!
Dönüşte görüşmek üzere...
İyi geceler,
peki hamuru isirinca yani cignemeye tesebbus ettiginde ne oluyo, manti gibi bisey mi? adi nerden geliyo,eskisehirde arabin isi neydi? biraz sosyo-kulturel gecmisi hakkinda bilgi verebilir misiniz? ya da bosver anlasmalara devam :)
ReplyDeleteakşam fotosunu koyacağım edim, o zaman belki daha anlamlı gelir sana arabaşı? mantının daha jole kıvamında olan versiyonu gibi düşün, çiğnersen tatsız tuzsuz birşey çiğnemiş gibi oluyorsun ama yutarken kaydırak gibi boğazından kayıyorsa, tamam o hamur iyi olmuş demektir.
ReplyDeletepek güsel sorular sormuşsun, işte sorularına ayrıntılı cevap:
http://tr.wikipedia.org/wiki/Araba%C5%9F%C4%B1
öperim.